Yağmurlar Yağıyor İçime
Sinirlerim alınmış gibi bu ara.Ne kahroluyorum acıklı bir hikayeye rastladığımda, ne de küçük bir tebessüm uğruyor yüzüme. Hiçbir şey hissetmiyorum ve yine HİÇBİR ŞEY umrumda değil.
Boşluk. Sadece simsiyah bir boşluk var içimde.
Ölmek ne tuhaf şey!
Kötü şeylerin hep uzaklardaki insanların başına geldiğini sanıyoruz. Hayatın keşmekeşine dalıp günlük rutine devam ederken bir bakıyorsun evdeki koltuklardan biri boşalmış. Yağmurlar yağıyor içime...
Babannem terk etti bizi... Uzun zamanların savaşçısıydı. Yıllardır yaşadığı sağlık sorunları, bakıma muhtaç hale getirmişti onu. Yoruldu...
Adını koyamadığınız duygularınız oldu mu sizin de?
Hiçbir yere sığmayan acılarınız?
Cümle kuramadığınız oldu mu 'başın sağolsun' dediklerinde?
O 'büyük' savaşlarınız ve 'muhteşem' ödülleriniz dolduramadığında o kara deliği, kendinizi nereye attınız?
Tüm hücrelerimi esir almadı elbet bu hüzün. Lakin... Kalan kısmım iş görmüyor. Umursamıyor dünya üzerinde olan biteni. Hiçbir işe yaramıyor bedenim.
Zihnimde muazzam bir kaos!
Dönemsel menfaatlere endeksli iğrenç karakterler, kıskançlığın hapsinde şuursuz yaratıklar ve eninde sonunda hırslarının kurbanı olan yüzlerce kaybeden...
Neyin savaşı bu?
Neyin kavgası?
Tehlikleli sulardayım okur. Böyle bakınca anlamsızlaşıyor herşey, değersizleşiyor. Bırakıyorum hayallerimi bir kenara usulca. Yaramazlık yapmış çocuklar gibi tüm vazgeçişlerim..
'Kızım boşvermişliğin de bir derecesi olur' diyor bir dost. Herşeyini boşvermemeli insan? Kariyerini, eğitimini, sosyal hayatını, arkadaşlarını... Önce kendini!
Boşvermemeli.
Bir 'şey' lazım bana!
Ayağa kalkabilmem için bir 'şey'.
Kahkaha atabilmem için... Bir 'şey'.
Ayraçlarını koyduğum yerden devam etmem lazım kitaplarıma. Hakan Günday mesela... Kim bilir evin hangi köşesinde.. James Blunt'un son albümünün jelatinini açmadım daha. Ne çok severim aslında...
Diyorum ki temizlik yapayım biraz.
Sonra bi çay koyayım, yanına 2-3 kurabiye belki..
Cam kenarındaki koltuğa kıvrılıp dışarıyı seyredeyim biraz. Çocuklar oynuyordur mahallede belki, onlara bakarım.
Hem kuşlar da yok artık.
Sonra kabulleneyim.
Yudum yudum kabulleneyim...
Kayıtlar
0 yorum: